Fragmenten

Voor ons strekte de zee zich uit. In de vloedlijn dobberden kwallen en een sliert blauw visnet doorvlochten met zeewier en stukken plastic waarin ik flesdoppen en delen van een emmer herkende. Kinderen met zwembandjes om de bovenarmen verzamelden schelpen in een leeg frietbakje. Twee vrouwen van in de zeventig – blote borsten tot op hun buik – zaten rechtop in de branding, in de veronderstelling dat hun schaamteloze exhibitionisme zich als vanzelfsprekend onttrok aan de algemene, stilzwijgend overeengekomen esthetische normen voor topless zonnen. Ik vroeg me af of er een markt was voor foto’s van hangtieten. De vloed was op zijn hoogste punt. We pikten de laatste vrije meters zand in. Links van ons zat een groep van zes mannen. Veertigers. Sommigen met paardenstaart en tatoeages van doodskoppen, of woorden in gotische letters die ik niet een-twee-drie kon of wilde ontcijferen, bang dat ik negatieve aandacht zou trekken. In het zand lagen zwartleren jacks met Harley-Davidsonlogo op de rug. Aan de andere kant van ons jengelde een baby onder een parasol terwijl zijn ouders in het Duits ruzie maakten over waar ze vanavond gingen eten, in het dorp of in het strandpaviljoen.
Ik spreidde mijn handdoek uit en ging erop liggen zonder mijn kleren uit te doen. Met Micky’s perfecte lichaam naast me durfde ik me niet in badkleding te vertonen. Ik had ergens gelezen dat lelijkheid minder leek als je het naast schoonheid zette, maar daar was ik niet van overtuigd. Micky vouwde haar jurkje op en deed het in de tas. Haar badlaken legde ze naast dat van mij. Bevallig liet ze zich erop zakken en draaide de dop van een fles Ambre Solaire die ze eerder uit de tas had gehaald. Langzaam en grondig, zoals ze alles in haar leven langzaam en grondig deed, begon ze de bovenkant van haar voeten in te smeren, gevolgd door haar enkels. De voltallige motorbende keek onze kant op en vast niet naar mij in mijn korte broek met wijdvallend T-shirt waaronder een verzameling vetrollen zich schuilhield. Haal je lul uit je ogen, wilde ik roepen, maar durfde niet uit angst voor represailles. Ik sloeg de Libelle open die ik thuis van de deurmat had gegrist en deed of het me geen donder interesseerde dat schoonheid in ons gezin zo oneerlijk was verdeeld. Zonder twijfel volgden achter de zonnebrillen met spiegelende glazen zes paar mannenogen Micky’s handen naar boven, van haar knie langs de binnenkant van haar dij. In gedachten glibberden hun eigen vingers naar haar bikinibroekje om er met hun geile fikken in te verdwijnen. Ik kon beter proberen wat te slapen. Weinig dingen waren vermoeiender dan je druk maken om iets wat je niet kon veranderen, zoals de betovering die het lichaam van mijn zusje uitstraalde om mannen aan te trekken.