Fragmenten
Topmodel
uit Zonnemeisjes
Voor ons strekte de zee zich uit. In de vloedlijn dobberden kwallen en een sliert blauw visnet doorvlochten met zeewier en stukken plastic waarin ik flesdoppen en delen van een emmer herkende. Kinderen met zwembandjes om de bovenarmen verzamelden schelpen in een leeg frietbakje. Twee vrouwen van in de zeventig – blote borsten tot op hun buik – zaten rechtop in de branding, in de veronderstelling dat hun schaamteloze exhibitionisme zich als vanzelfsprekend onttrok aan de algemene, stilzwijgend overeengekomen esthetische normen voor topless zonnen. Ik vroeg me af of er een markt was voor foto’s van hangtieten. De vloed was op zijn hoogste punt. We pikten de laatste vrije meters zand in. Links van ons zat een groep van zes mannen. Veertigers. Sommigen met paardenstaart en tatoeages van doodskoppen, of woorden in gotische letters die ik niet een-twee-drie kon of wilde ontcijferen, bang dat ik negatieve aandacht zou trekken. In het zand lagen zwartleren jacks met Harley-Davidsonlogo op de rug. Aan de andere kant van ons jengelde een baby onder een parasol terwijl zijn ouders in het Duits ruzie maakten over waar ze vanavond gingen eten, in het dorp of in het strandpaviljoen.
Ik spreidde mijn handdoek uit en ging erop liggen zonder mijn kleren uit te doen. Met Micky’s perfecte lichaam naast me durfde ik me niet in badkleding te vertonen. Ik had ergens gelezen dat lelijkheid minder leek als je het naast schoonheid zette, maar daar was ik niet van overtuigd. Micky vouwde haar jurkje op en deed het in de tas. Haar badlaken legde ze naast dat van mij. Bevallig liet ze zich erop zakken en draaide de dop van een fles Ambre Solaire die ze eerder uit de tas had gehaald. Langzaam en grondig, zoals ze alles in haar leven langzaam en grondig deed, begon ze de bovenkant van haar voeten in te smeren, gevolgd door haar enkels. De voltallige motorbende keek onze kant op en vast niet naar mij in mijn korte broek met wijdvallend T-shirt waaronder een verzameling vetrollen zich schuilhield. Haal je lul uit je ogen, wilde ik roepen, maar durfde niet uit angst voor represailles. Ik sloeg de Libelle open die ik thuis van de deurmat had gegrist en deed of het me geen donder interesseerde dat schoonheid in ons gezin zo oneerlijk was verdeeld. Zonder twijfel volgden achter de zonnebrillen met spiegelende glazen zes paar mannenogen Micky’s handen naar boven, van haar knie langs de binnenkant van haar dij. In gedachten glibberden hun eigen vingers naar haar bikinibroekje om er met hun geile fikken in te verdwijnen. Ik kon beter proberen wat te slapen. Weinig dingen waren vermoeiender dan je druk maken om iets wat je niet kon veranderen, zoals de betovering die het lichaam van mijn zusje uitstraalde om mannen aan te trekken.
Achter me rommelde Micky in haar strandtas. ‘Kijk eens.’ Ze wapperde een plastic mapje voor mijn ogen. Haar lichaam – gehuld in de kruidige geur van zonnebrandolie – hing half over me.
‘Je mag er niets van tegen pa en ma zeggen, maar vorige maand heeft Gijs een paar van deze foto’s opgestuurd naar Topmodel, een tv-programma om nieuwe fotomodellen te vinden.’ Ze gaf me het mapje. ‘Mooi hè?’
Ik ging door de afbeeldingen van Micky in verschillende dure designeroutfits die ik meteen herkende. Ma zag er met haar kont- en borstloze romp sneu en soms lachwekkend in uit. Micky – veelbelovende borsten en pronte billen – had in diezelfde kleding de uitstraling van het supermodel dat ze wilde zijn. Door het opgestoken haar en de make-up zag ze er bijna volwassen uit.
‘Prachtig.’ Een scheut afgunst etste de binnenkant van mijn hart. ‘Maar wat heeft Gijs hiermee te maken?’
‘Hij heeft ze gemaakt.’
‘Wat? Hoe bedoel je? Heeft hij deze foto’s gemaakt?’
‘Ik kwam hem een keer in de straat tegen toen hij bij zijn ouders was. Ik droeg ma’s lichtblauwe jurk, die ene die veel te kort is voor een vrouw van haar leeftijd. Nou, toen zei hij dat ik me in moest laten schrijven voor Topmodel omdat ik een natuurtalent ben en dat hij de foto’s voor me wilde maken want daar had hij ervaring mee.’
‘Hij bedoelde alleen deze modefoto’s hoop ik? Je hoefde niet in je blote kont te poseren?’
‘Doe niet zo achterlijk.’
‘Je moet oppassen met Gijs de Wild. Voor je het weet doe je dingen waar je later spijt van krijgt.’
Micky graaide de foto’s uit mijn handen. ‘Jij bent al even erg als pa. Jullie doen net of ik een klein kind ben. Ik kan zelf heel goed bepalen wat ik wel of niet moet doen.’
‘Ik zeg alleen dat je op moet passen, Micky. Je bent vijftien. Gijs is een onbetrouwbare loser, maar wel een met negen jaar meer levenservaring dan jij.'
Ze stopte het mapje terug in de tas. ‘Jij kunt nooit eens blij voor me zijn.’ Haar lichaam blokkeerde de zon. In het tegenlicht zag ik haar schaduwbeeld met opgetrokken schouders, één brok puberale onverzettelijkheid. ‘Ik weet echt wel waarom Gijs en jij niet meer bevriend zijn. Jij was smoorverliefd op hem en hij niet op jou en je stalkte hem. Hij zei dat het hem stikveel moeite heeft gekost om jou duidelijk te maken dat het nooit iets zou worden. Hij vond je altijd aardig maar nu vindt hij je alleen maar zielig. En hij valt niet op dikkerds.’
‘Dankjewel, vals kreng. Je hebt geen idee waar je het over hebt. Dus als het straks misgaat, kom dan niet bij mij uithuilen. Ik heb je gewaarschuwd.’ Ik ging op mijn rug liggen. ‘En ga uit mijn zon.’
Ik spreidde mijn handdoek uit en ging erop liggen zonder mijn kleren uit te doen. Met Micky’s perfecte lichaam naast me durfde ik me niet in badkleding te vertonen. Ik had ergens gelezen dat lelijkheid minder leek als je het naast schoonheid zette, maar daar was ik niet van overtuigd. Micky vouwde haar jurkje op en deed het in de tas. Haar badlaken legde ze naast dat van mij. Bevallig liet ze zich erop zakken en draaide de dop van een fles Ambre Solaire die ze eerder uit de tas had gehaald. Langzaam en grondig, zoals ze alles in haar leven langzaam en grondig deed, begon ze de bovenkant van haar voeten in te smeren, gevolgd door haar enkels. De voltallige motorbende keek onze kant op en vast niet naar mij in mijn korte broek met wijdvallend T-shirt waaronder een verzameling vetrollen zich schuilhield. Haal je lul uit je ogen, wilde ik roepen, maar durfde niet uit angst voor represailles. Ik sloeg de Libelle open die ik thuis van de deurmat had gegrist en deed of het me geen donder interesseerde dat schoonheid in ons gezin zo oneerlijk was verdeeld. Zonder twijfel volgden achter de zonnebrillen met spiegelende glazen zes paar mannenogen Micky’s handen naar boven, van haar knie langs de binnenkant van haar dij. In gedachten glibberden hun eigen vingers naar haar bikinibroekje om er met hun geile fikken in te verdwijnen. Ik kon beter proberen wat te slapen. Weinig dingen waren vermoeiender dan je druk maken om iets wat je niet kon veranderen, zoals de betovering die het lichaam van mijn zusje uitstraalde om mannen aan te trekken.
Achter me rommelde Micky in haar strandtas. ‘Kijk eens.’ Ze wapperde een plastic mapje voor mijn ogen. Haar lichaam – gehuld in de kruidige geur van zonnebrandolie – hing half over me.
‘Je mag er niets van tegen pa en ma zeggen, maar vorige maand heeft Gijs een paar van deze foto’s opgestuurd naar Topmodel, een tv-programma om nieuwe fotomodellen te vinden.’ Ze gaf me het mapje. ‘Mooi hè?’
Ik ging door de afbeeldingen van Micky in verschillende dure designeroutfits die ik meteen herkende. Ma zag er met haar kont- en borstloze romp sneu en soms lachwekkend in uit. Micky – veelbelovende borsten en pronte billen – had in diezelfde kleding de uitstraling van het supermodel dat ze wilde zijn. Door het opgestoken haar en de make-up zag ze er bijna volwassen uit.
‘Prachtig.’ Een scheut afgunst etste de binnenkant van mijn hart. ‘Maar wat heeft Gijs hiermee te maken?’
‘Hij heeft ze gemaakt.’
‘Wat? Hoe bedoel je? Heeft hij deze foto’s gemaakt?’
‘Ik kwam hem een keer in de straat tegen toen hij bij zijn ouders was. Ik droeg ma’s lichtblauwe jurk, die ene die veel te kort is voor een vrouw van haar leeftijd. Nou, toen zei hij dat ik me in moest laten schrijven voor Topmodel omdat ik een natuurtalent ben en dat hij de foto’s voor me wilde maken want daar had hij ervaring mee.’
‘Hij bedoelde alleen deze modefoto’s hoop ik? Je hoefde niet in je blote kont te poseren?’
‘Doe niet zo achterlijk.’
‘Je moet oppassen met Gijs de Wild. Voor je het weet doe je dingen waar je later spijt van krijgt.’
Micky graaide de foto’s uit mijn handen. ‘Jij bent al even erg als pa. Jullie doen net of ik een klein kind ben. Ik kan zelf heel goed bepalen wat ik wel of niet moet doen.’
‘Ik zeg alleen dat je op moet passen, Micky. Je bent vijftien. Gijs is een onbetrouwbare loser, maar wel een met negen jaar meer levenservaring dan jij.'
Ze stopte het mapje terug in de tas. ‘Jij kunt nooit eens blij voor me zijn.’ Haar lichaam blokkeerde de zon. In het tegenlicht zag ik haar schaduwbeeld met opgetrokken schouders, één brok puberale onverzettelijkheid. ‘Ik weet echt wel waarom Gijs en jij niet meer bevriend zijn. Jij was smoorverliefd op hem en hij niet op jou en je stalkte hem. Hij zei dat het hem stikveel moeite heeft gekost om jou duidelijk te maken dat het nooit iets zou worden. Hij vond je altijd aardig maar nu vindt hij je alleen maar zielig. En hij valt niet op dikkerds.’
‘Dankjewel, vals kreng. Je hebt geen idee waar je het over hebt. Dus als het straks misgaat, kom dan niet bij mij uithuilen. Ik heb je gewaarschuwd.’ Ik ging op mijn rug liggen. ‘En ga uit mijn zon.’
