Nieuwste blog
133. De laatste
31-07-2022
De koek is op. Meer zit er niet in. Ik hou het voor gezien. Heb niets meer te melden. Althans niet in blogvorm. En zeg nou zelf, 133 is een mooi rond getal om er een punt achter te zetten.
Ik blijf natuurlijk schrijven. Romans (de derde is af, er gloort hoop aan de uitgevershorizon). Korte verhalen. Commentaar op Facebook en LinkedIn. Boodschappenbriefjes.
Onlangs ben ik begonnen aan een jeugdboek waarin ik mijn fantasie de vrije loop laat. Heerlijk. Bovendien wil ik ooit een spannend boek sch...
lees verder >
|
Overzomeren
Gisterenmiddag lag ik achterin mijn tuin wat te dommelen onder de boom en had niet in de gaten dat de zon was gedraaid. Tot een brandlucht mijn neus binnen kringelde. Nu woedde er net buiten Roosendaal een bosbrand, maar de geur die ik opsnoof kwam niet van een knapperend houtvuurtje. Eén blik naar beneden maakte alles duidelijk. De rest van het jaar hoef ik mijn benen niet te ontharen. Tijdens broeierig warme nachten word ik ieder uur wakker, ondanks de ventilator die een westerstorm over me heen jaagt. Mijn huid ziet er intussen uit alsof ik weken aan een waslijn in de Sahara heb gehangen. Vanochtend op de markt kwam er een hond met geopende bek op me af. Ik vermoed dat hij me aanzag voor een wandelende hondensnack en een hap uit me wilde nemen. Gelukkig was de lijn waaraan hij zat te kort.
 Nu het de komende jaren alleen maar erger dreigt te worden met die snikhete zomers, denk ik er serieus over na om juli en augustus voortaan te overzomeren in een land dat dezelfde heerlijke kwakkelende Nederlandse zomers heeft als uit mijn jeugd.
Naarmate ik ouder word, besef ik dat steeds meer dingen vroeger écht beter waren. Vraag het maar aan meer mensen van mijn leeftijd...
|
 ZonnemeisjesEen beeldend geschreven roman over de zoektocht naar liefde en de noodzaak om af te rekenen met een onverwerkt verleden.
|
